Μιχάλης Μπλέτσας - OLPC - Απολογισμός

Την παρακάτω ομιλία που έδωσε ο Μιχάλης Μπλέτσας στο 3ο Συνέδριο Φοιτητών ΗΜΜΥ τη θεωρώ από τις πιο inspiring που έχω παρακολουθήσει. Δε διαρκεί λίγο, είναι 1 1/2 ώρα συνολικά και αυτό θα αποθαρρύνει πολλούς από το να τη δουν. Ιδίως τους μεγαλύτερους που δεν έχουν δει και ακούσει λίγες σημαντικές ομιλίες. Συνιστώ όμως σε όποιον είναι φοιτητής σε οποιοδήποτε tech innovative ή economics πεδίο να τη δει ολόκληρη.

Ο Μιχαήλ Μπλέτσας δεν είναι τυχαίος στο χώρο της τεχνολογίας. Είναι ένα geek που είχε την ικανότητα και την τύχη να βρεθεί στην καρδιά της καινοτομίας στο MIT δίπλα σε σπουδαίους και να ηγηθεί ομάδας ατόμων που φαντάστηκαν έναν καλύτερο κόσμο. Όπως θα πει σχεδόν από την αρχή της ομιλίας του, νοηματοδοτώντας την τέχνη του, ο καθένας μπορεί κάνοντας αυτό που γουστάρει να φαντασιωθεί μία ουτοπία. Για τον Μπλέτσα και τους όμοιούς του ήταν ένας υπολογιστής για κάθε παιδί του κόσμου (OPLC).

Ο ίδιος, έχοντας μόλις αποχωρήσει από ένα project που δεν πέτυχε, δεν επιλέγει να δώσει μία "στεγνή" ομιλία για το hi-tech entrepreneurship, αλλά να εξηγήσει χωρίς κανένα κόμπλεξ (και θα διαπιστώσετε πόσο τέλεια ειλικρινής είναι) τι συνέβη με το OLPC και τι συμβαίνει στην παγκόσμια αγορά προσωπικών υπολογιστών. Δεν παραλείπει να στηλιτεύσει την κατάσταση στο personal computing και να σταθεί κριτικά απέναντι στη βιομηχανία.

Ο Μπλέτσας δεν είναι ένα geek που γεννήθηκε σε ένα σκοτεινό γκαράζ, είναι ένας μηχανικός που σπούδασε 5 χρόνια σε ελληνικό πολυτεχνείο και δεν έγινε καθηγητής, αλλά σχεδίασε και έφτιαξε έναν υπολογιστή. Ότι έκανε κάποτε και ένας Wozniak.
Και γι'αυτό και μόνο θα πρέπει να ξεχωρίζει εφόσον δεν επέλεξε μία ξεκάθαρη ακαδημαϊκή καριέρα, αλλά να διαγωνιστεί στο σκληρό πεδίο της αγοράς.

Ταινία θερινής νυκτός - Hangover

Την είδαν 2 φρέσκοι και ένας wannabe μηχανικοί ξαπλωμένοι στα μαξιλάρια ενός καναπέ που ξέμεινε σε ένα άδειο σπίτι. (συγκίνηση κτλ). Υπήρχε pizza και ζεστή μπύρα.

Δεν υπήρχε αυθόρμητο γέλιο που να διαρκούσε πάνω από 2", πιο πολύ "ωχ μαλάκα δες, μια τίγρη, ένα στρώμα, ένα μωρό", απλά περίμενες να τελειώσει. Α και "λίγο" από Heather Graham, λίγο αλάτι στη σαλάτα.

Και μετά από το δικό μου θάψιμο, 8.2 imdb, 79tomatometer, 4.5/5 mftm, τόσο hype και ένα sequel? Αυτό παραpie.

υγ Με το βίντεο της ορκομωσίας σας γελάσαμε πολύ περισσότερο, έτσι δεν είναι? ;)

Thessaloniki Distance

Υπάρχουν φορές που τα πιθανά μονοπάτια τη ζωής σου σε οδηγούν αναγκαστικά κάπου. Και τα παίρνεις, πολλές φορές με αυτό το "αναγκαστικά" του τέλους της διαδρομής να είναι αιτία αντιπαραθέσεων που πληγώνουν.

Τι είναι αυτό που μετράει όταν το που θα φτάσεις είναι προσχεδιασμένο;
Η διαδρομή είναι "μία η άλλη".
Γιατί, ξέρεις, δεν είναι όλα στη ζωή διαπραγματεύσιμα, όσο και αν δεν το παραδέχεσαι εξαιτίας μίας βαθειάς πίστης στην ελευθερία επιλογής.
Είναι αυτό που συνάντησα (το που και πως άστο) ως Manhattan Distance. Η απόσταση από τη μία γωνία του τετραγώνου στην αντιδιαμετρική είναι ίδια είτε ξεκινήσεις για δεξιά είτε για αριστερά.


Το μετονομάζω σε Thessaloniki Distance. Και προσπαθώ να καλύψω τη διαδρομή και να ανακαλύψω αν αξίζει να το κάνω προσποιούμενος πως δεν ξέρω ότι στο επόμενο τετράγωνο υπάρχει μία στάση λεωφορείου.