Ο χρόνος μετράει αντίστροφα. Κι εγώ δεν αισθάνομαι προετοιμασμένος αυτή τη στιγμή, νιώθω πως δεν έχει κλείσει ο κύκλος. Αυτούς που αφήνουμε πίσω, αυτά που θα έπρεπε να είχαμε κάνει καλύτερα.
Έχω να μιλήσω 2 μήνες και κάτι. Από την τελευταία φορά που το έκανα μεσολάβησαν διακοπές 15 ημερών (η μια εβδομάδα με βρήκε γριππιασμένο), ένας μαραθώνιος εξετάσεων και μία νέα κυβέρνηση.
Κάποια σχέδια οριστικοποιήθηκαν, ετοιμάζεται μία σημαντική, προσωρινή ελπίζω, αλλαγή στη ζωή μου που σηματοδοτεί και ένα τέλος εποχής. Προς το παρόν, είμαι χαμένος σε δημοσιεύσεις και βιβλία αφομοιώνοντας ένα υπόβαθρο για να προσδιορίσω το που θα κινηθώ στην τελευταία πράξη του δράματος - την πτυχιακή.
Παράλληλα με πιάνει αυτό το μετεξεταστικό κόμπλεξ να κάνω πράγματα, να διαβάσω' ανανεώθηκε το ενδιαφέρον μου για τα πολιτικά δρώμενα, μέχρι που ξέθαψα κάποια παλιά παιχνίδια που πάντα άφηνα σε ένα folder να με περιμένουν.
Αφορμή για το τελευταίο ήταν μία συνέντευξη του Αντρέα Τσουρινάκη στην οποία έπεσα πάνω πολύ πρόσφατα και μου θύμησε πολλά και αναμόχλευσε κάποια πάθη. Προς το παρόν, ξαναανακαλύπτω το cyberpunk με το Beneath a Steel Sky. Enough with the retro για τώρα, αλλά θα επιστρέψω με εντυπώσεις.
Στα πολύ φρέσκα απέκτησα το HTC Hero που φοράει Google Android (με κάποιες modιές της HTC) και για το οποίο θα ποστάρω πολύ πολύ σύντομα. Αναμείνατε δηλαδή. Ίσως να έχουμε και μία πιο πρωτότυπη παρουσίαση..
Σειρές;
Fringe πολύ φανατικά, η σειρά έχει ακόμη πολλά μυστικά και ανατροπές ξα δώσει απλόχερα στους φανς του scifi. Ξεκίνησα το Entourage από την αρχή στη λογική των 25λεπτων σφηνακίων, δε με ξετρέλανε, θα δούμε αν συνεχίσω στη 2η σεζόν, βλέπω το Dexter που οριοθετεί στα γνωστά πρότυπα την πλοκή. Θα τσεκάρω και άλλες και θα προπαγανδίσω σίγουρα κάποιες περισσότερο.
Υπάρχουν φορές που τα πιθανά μονοπάτια τη ζωής σου σε οδηγούν αναγκαστικά κάπου. Και τα παίρνεις, πολλές φορές με αυτό το "αναγκαστικά" του τέλους της διαδρομής να είναι αιτία αντιπαραθέσεων που πληγώνουν.
Τι είναι αυτό που μετράει όταν το που θα φτάσεις είναι προσχεδιασμένο;
Η διαδρομή είναι "μία η άλλη".
Γιατί, ξέρεις, δεν είναι όλα στη ζωή διαπραγματεύσιμα, όσο και αν δεν το παραδέχεσαι εξαιτίας μίας βαθειάς πίστης στην ελευθερία επιλογής.
Είναι αυτό που συνάντησα (το που και πως άστο) ως Manhattan Distance. Η απόσταση από τη μία γωνία του τετραγώνου στην αντιδιαμετρική είναι ίδια είτε ξεκινήσεις για δεξιά είτε για αριστερά.
Το μετονομάζω σε Thessaloniki Distance. Και προσπαθώ να καλύψω τη διαδρομή και να ανακαλύψω αν αξίζει να το κάνω προσποιούμενος πως δεν ξέρω ότι στο επόμενο τετράγωνο υπάρχει μία στάση λεωφορείου.
Δεν έχω να γράψω κάτι συνταρακτικό, τρέχω με συνέδριο φοιτητών ΗΜΜΥ 3.0 www.sfhmmy.gr
οπότε κάνω μουσικά posts που με απλά με εκφράζουν.
The world was on fire
No one could save me but you.
Strange what desire will make foolish people do
I never dreamed that I'd meet somebody like you
And I never dreamed that I'd lose somebody like you
No, I don't want to fall in love
[This love is only gonna break your heart]
No, I don't want to fall in love
[This love is only gonna break your heart]
With you
With you
What a wicked game you play
To make me feel this way
What a wicked thing to do
To let me dream of you
What a wicked thing to say
You never felt this way
What a wicked thing to do
To make me dream of you
v And I don't wanna fall in love
[This love is only gonna break your heart]
And I don't want to fall in love
[This love is only gonna break your heart]
Αφού πέρασαν 5 μερούλες και για να δώσω ένα στίγμα του πως είμαι αυτήν την περίοδο, θα σας ενημερώσω αγαπητοί αναγνώστες ότι αίσθανομαι ξαλαφρωμένος.
Όχι δεν είναι που αφαιρέθηκαν άγχη, ίσα ίσα προστέθηκαν.
Απλά είμαι στη δυσάρεστη θέση να αναφέρω πώς είμαι κατά 1 laptop, 2 κινητά, 1 router, 3 ζευγάρια παπούτσια και μερικά ακομή είδη ένδυσης φτωχότερος.
Διότι την περασμένη Τετάρτη γυρνώντας από τη δουλειά, ένας καλός άνθρωπος θεώρησε ορθό να βρω ένα σπίτι ανάστατο και "ελαφρυμένο".
Το σύνολον, 2500€ μείον το ταμείον και φυσικά ολίγα πολύτιμα αρχεία προϊόν εργασίας.
Το aftermath πέρα από την υλική διάσταση, δεν έχω κατασταλάξει ποιο είναι. Δεν είμαι σίγουρος ότι είναι μία εμπειρία που μου άλλαξε τον τρόπο της σκέψης. Βέβαια, γι'αυτό θα μπορώ να μιλήσω σε μεγαλύτερο βάθος χρόνου.
Να φυλάγεστε καλά, να κλειδώνετε καλά, να μην αφήνετε ρευστό και χρυσαφικά σπίτι, να βάζετε κωδικούς στο λειτουργικό σας *τουλάχιστον*, να κρατάτε αρχείο για ΟΛΑ τα κρίσιμα δεδομένα και να κωδικοποιείτε τα ευαίσθητα. H Αστυνομία ΔΕ θα σας βοηθήσει.
Για τη συναισθηματική αντιμετώπιση της κρίσης, περισσότερα στο μέλλον, όταν θα έχει αντιμετωπιστεί.
cu
Είθισται να ευχόμεθα και διαδικτυακώς εμείς οι bloggers (ναι, είναι υποτιμητικό, όπως μου υπενθυμίζει ο αδερφός, έχει αντικαταστήσει το μαλάκα, "αντε ρε blogger")
Εύστοχα επεσήμανε ο vrypan στο twitter Ανασχηματισμός στο πνεύμα της ημέρας: "τί είχες Γιάννη, τί είχα πάντα".Αναμένονται με ενδιαφέρον οι επιδόσεις του Άρη Σπηλιωτόπουλου στο Υπ. Παιδείας.
Έχω αραιώσει υπερβολικά τα κείμενά μου. Η θεματολογία έχει βαρέσει διάλυση. Αλλά τι διάολο; αυτό είναι ένα προσωπικό ιστολόγιο. Και όποιος αντέχει διαβάζει, δίχως δεσμεύσεις.
Έχετε νιώσει ποτέ την ανάγκη να κάνετε τα πράγματα που θέλετε, αλλά αυτή η ακριβώς η βαθειά ανάγκη (που ξεπερνά την επιθυμία), να προσκρούει σε υπερβολικά πολλά πρέπει;
Αυτά τα πρέπει, τα άγχη, οι συνέπειες από απλά λάθη που σε εγκλωβίζουν σε ατραπούς που ενώ είναι το πιο απλό πράγμα να σπάσουν, φαντάζουν ανυπέρβλητες;
Αυτή είναι μία ρητορική ερώτηση. Όπως κάθε ερώτηση που αφορά τον εαυτό μας.
Αυτό το βράδυ το απλό πράγμα που θέλω προέκυψε αρχίζοντας να βλέπω μία ταινία (The human stain) και ξέροντας ότι η εμπειρία μου μαζί της, όπως τη θέλω, ολοκληρωτική και υποδαυλιστική, θα είναι ελλειπής. Επειδή, δίπλα σε κάθε μου αφυπνιστική σκέψη θα βρίσκεται ένα άγχος που ξεπετάγεται χωρίς να το θέλω. Αυτός είναι ο μικρός διάβολος ή άγγελος που κριτικάρει κάθε σου σκέψη και αμαυρώνει τις καλύτερες, πιο γαλήνιες στιγμές.
Άναψα ένα τσιγάρο, και πήρα μία απόφαση: μετά από όλο αυτό, που δεν ξέρω πόσο θα αντέξω ακόμη, τέρμα. Οι επιλογές, η κάθε επιλογή, θα είναι και μία χαρά και οι δεύτερες σκέψεις θα λιγοστεύουν συνέχεια. Μέχρι να μείνου ελάχιστες που θα σημαδεύουν τα βαθύτερα θέλω, αυτά που ζητούν μία υπενθύμιση για να μη γίνουν απωθημένα.
Προσθήκη ενός άγχους για να αφαιρέσω πολλά.Personal politics.
γραμμένο σε 3 λεπτά, χωρίς αναθεωρήσεις
Βρε βρε πόσους συνονόματους έχω...
Εγώ πρέπει να ρωτήσω 3 εκατομύρια Δανούς για να πετύχω έναν συνεπώνυμο, άλλους τους Βέλγους, περί τα 6 εκατομύρια Αμερικανών και 5 εκ. Βρετανούς.
Το πιο πιθανό είναι να είναι λέγεται Harry ή Αννα.
Όχι και τόσα πολλά "κονέ" για να την κάνω για εξωτερικό, έτσι;
Φαίνεται πως έχω ακριβώς έναν για να κάνω couch surfing κατά τη διάρκεια του Festival του Roskilde yoohoo
Και ο χρόνος να περάσει..να βρούμε αυτή τη δύναμη.
Να περάσουν όλα..να βρω το μυαλό μου
δύσκολα βράδια, παράξενα κενά
Συνέδριο Φοιτητών Ηλεκτρολόγων και Μηχανικών Υπολογιστών version 2.0
Facebooked
Που; Εδώ
Πότε; 18-19 Απριλίου
Ποιοι; Οι πιο καμένοι άνθρωποι της χώρας.
Πέρσι, δεν πήγα ελπίζω φέτος τα πράγματα να είναι καλά. Εγώ απλά ελπίζω να ευχαριστηθώ και πάλι την Αθήνα που τόσο μου έχει λείψει :)
και οι στόχοι που είναι μονοσήμαντοι στο τέλος.
Υπάρχουν δύο τρόποι να πετύχεις την ισορροπία:
Ο πρώτος είναι να είσαι μονοδιάστατος' τότε απλά ακολουθείς τη γραμμή σου, μία ξεκάθαρη ρότα. Φτάνει να έχεις προορισμό. Είναι έτσι πιο δύσκολο να ξεφύγεις, να πέσεις στο μαύρο από το άσπρο. Κάποιοι λοιδωρούν τους ανθρώπους που σκέφτονται έτσι, κάποιοι άλλοι τους ζηλεύουν και του δείχνουν με το δάκτυλο. Ότι πέτυχαν κάτι, ότι είναι μονομανείς.
Ο δεύτερος είναι να ανοιχτείς στα πελάγη. Καμιά φορά χωρίς καν πυξίδα, με τον προφανή κίνδυνο να χαθείς. Αλλά με μεγάλη διάθεση να κολυμπήσεις. Ίσως κάπου θες να πας, αλλά αυτό το κάπου είναι τόσο vague στο κεφάλι σου που μόνο η πίστη σου να το βρεις σε οδηγεί εκεί.
Είναι η ιδέα μίας άλλη "πατρίδας", μίας άλλης ζωής δηλαδή. Και ο στόχος, δηλαδή το να πετύχεις μοιάζει να διανθίζεται από επιμέρους side-quests, από αναζητήσεις.
Το χειρότερο όμως είναι να μην είσαι ούτε στην πρώτη ούτε στη δεύτερη κατηγορία.
Ενώ ξέρεις πως πρέπει να διαλέξεις τον τρόπο να είσαι αναποφάσιστος. Και να κάθεσαι περιμένοντάς το. Είναι το πρώτο μεγάλο δίλημμα. Χαμένο, ζαλισμένο, αποπροσανατολισμένο στα χιλιάδες καθημερινά μικρά.
