Την παρακάτω ομιλία που έδωσε ο Μιχάλης Μπλέτσας στο 3ο Συνέδριο Φοιτητών ΗΜΜΥ τη θεωρώ από τις πιο inspiring που έχω παρακολουθήσει. Δε διαρκεί λίγο, είναι 1 1/2 ώρα συνολικά και αυτό θα αποθαρρύνει πολλούς από το να τη δουν. Ιδίως τους μεγαλύτερους που δεν έχουν δει και ακούσει λίγες σημαντικές ομιλίες. Συνιστώ όμως σε όποιον είναι φοιτητής σε οποιοδήποτε tech innovative ή economics πεδίο να τη δει ολόκληρη.
Ο Μιχαήλ Μπλέτσας δεν είναι τυχαίος στο χώρο της τεχνολογίας. Είναι ένα geek που είχε την ικανότητα και την τύχη να βρεθεί στην καρδιά της καινοτομίας στο MIT δίπλα σε σπουδαίους και να ηγηθεί ομάδας ατόμων που φαντάστηκαν έναν καλύτερο κόσμο. Όπως θα πει σχεδόν από την αρχή της ομιλίας του, νοηματοδοτώντας την τέχνη του, ο καθένας μπορεί κάνοντας αυτό που γουστάρει να φαντασιωθεί μία ουτοπία. Για τον Μπλέτσα και τους όμοιούς του ήταν ένας υπολογιστής για κάθε παιδί του κόσμου (OPLC).
Ο ίδιος, έχοντας μόλις αποχωρήσει από ένα project που δεν πέτυχε, δεν επιλέγει να δώσει μία "στεγνή" ομιλία για το hi-tech entrepreneurship, αλλά να εξηγήσει χωρίς κανένα κόμπλεξ (και θα διαπιστώσετε πόσο τέλεια ειλικρινής είναι) τι συνέβη με το OLPC και τι συμβαίνει στην παγκόσμια αγορά προσωπικών υπολογιστών. Δεν παραλείπει να στηλιτεύσει την κατάσταση στο personal computing και να σταθεί κριτικά απέναντι στη βιομηχανία.
Ο Μπλέτσας δεν είναι ένα geek που γεννήθηκε σε ένα σκοτεινό γκαράζ, είναι ένας μηχανικός που σπούδασε 5 χρόνια σε ελληνικό πολυτεχνείο και δεν έγινε καθηγητής, αλλά σχεδίασε και έφτιαξε έναν υπολογιστή. Ότι έκανε κάποτε και ένας Wozniak.
Και γι'αυτό και μόνο θα πρέπει να ξεχωρίζει εφόσον δεν επέλεξε μία ξεκάθαρη ακαδημαϊκή καριέρα, αλλά να διαγωνιστεί στο σκληρό πεδίο της αγοράς.
