Σάββατο 17 Οκτωβρίου 2009

Όταν παιζει ο ΠΑΟΚ...


...οι δρόμοι κλείνουν και τα λεωφορεία αλλάζουν δρομολόγιο,
οι ρετσίνες ποτέ δεν είναι αρκετές,
τα γυράδικα κάνουν δουλειές τρελές,
άντρες γυναίκες ντύνονται τα άμφιά τους και ο κόσμος μοιάζει να μην ανακάλυψε το technocolor,
όλοι κατεβαίνουν προς το γήπεδο κι εγώ ανηφορίζω μόνος,
παπάδες ενώνονται με γιαγιάδες σε ιαχές πολεμικές και μικρά παιδιά μυούνται στη λογική του πλήθους.




AddThis Social Bookmark Button

Τετάρτη 7 Οκτωβρίου 2009

Back to Digital Life

Έχω να μιλήσω 2 μήνες και κάτι. Από την τελευταία φορά που το έκανα μεσολάβησαν διακοπές 15 ημερών (η μια εβδομάδα με βρήκε γριππιασμένο), ένας μαραθώνιος εξετάσεων και μία νέα κυβέρνηση.

Κάποια σχέδια οριστικοποιήθηκαν, ετοιμάζεται μία σημαντική, προσωρινή ελπίζω, αλλαγή στη ζωή μου που σηματοδοτεί και ένα τέλος εποχής. Προς το παρόν, είμαι χαμένος σε δημοσιεύσεις και βιβλία αφομοιώνοντας ένα υπόβαθρο για να προσδιορίσω το που θα κινηθώ στην τελευταία πράξη του δράματος - την πτυχιακή.

Παράλληλα με πιάνει αυτό το μετεξεταστικό κόμπλεξ να κάνω πράγματα, να διαβάσω' ανανεώθηκε το ενδιαφέρον μου για τα πολιτικά δρώμενα, μέχρι που ξέθαψα κάποια παλιά παιχνίδια που πάντα άφηνα σε ένα folder να με περιμένουν.

Αφορμή για το τελευταίο ήταν μία συνέντευξη του Αντρέα Τσουρινάκη στην οποία έπεσα πάνω πολύ πρόσφατα και μου θύμησε πολλά και αναμόχλευσε κάποια πάθη. Προς το παρόν, ξαναανακαλύπτω το cyberpunk με το Beneath a Steel Sky. Enough with the retro για τώρα, αλλά θα επιστρέψω με εντυπώσεις.

Στα πολύ φρέσκα απέκτησα το HTC Hero που φοράει Google Android (με κάποιες modιές της HTC) και για το οποίο θα ποστάρω πολύ πολύ σύντομα. Αναμείνατε δηλαδή. Ίσως να έχουμε και μία πιο πρωτότυπη παρουσίαση..



Σειρές;
Fringe πολύ φανατικά, η σειρά έχει ακόμη πολλά μυστικά και ανατροπές ξα δώσει απλόχερα στους φανς του scifi. Ξεκίνησα το Entourage από την αρχή στη λογική των 25λεπτων σφηνακίων, δε με ξετρέλανε, θα δούμε αν συνεχίσω στη 2η σεζόν, βλέπω το Dexter που οριοθετεί στα γνωστά πρότυπα την πλοκή. Θα τσεκάρω και άλλες και θα προπαγανδίσω σίγουρα κάποιες περισσότερο.

AddThis Social Bookmark Button

Παρασκευή 31 Ιουλίου 2009

Μιχάλης Μπλέτσας - OLPC - Απολογισμός

Την παρακάτω ομιλία που έδωσε ο Μιχάλης Μπλέτσας στο 3ο Συνέδριο Φοιτητών ΗΜΜΥ τη θεωρώ από τις πιο inspiring που έχω παρακολουθήσει. Δε διαρκεί λίγο, είναι 1 1/2 ώρα συνολικά και αυτό θα αποθαρρύνει πολλούς από το να τη δουν. Ιδίως τους μεγαλύτερους που δεν έχουν δει και ακούσει λίγες σημαντικές ομιλίες. Συνιστώ όμως σε όποιον είναι φοιτητής σε οποιοδήποτε tech innovative ή economics πεδίο να τη δει ολόκληρη.

Ο Μιχαήλ Μπλέτσας δεν είναι τυχαίος στο χώρο της τεχνολογίας. Είναι ένα geek που είχε την ικανότητα και την τύχη να βρεθεί στην καρδιά της καινοτομίας στο MIT δίπλα σε σπουδαίους και να ηγηθεί ομάδας ατόμων που φαντάστηκαν έναν καλύτερο κόσμο. Όπως θα πει σχεδόν από την αρχή της ομιλίας του, νοηματοδοτώντας την τέχνη του, ο καθένας μπορεί κάνοντας αυτό που γουστάρει να φαντασιωθεί μία ουτοπία. Για τον Μπλέτσα και τους όμοιούς του ήταν ένας υπολογιστής για κάθε παιδί του κόσμου (OPLC).

Ο ίδιος, έχοντας μόλις αποχωρήσει από ένα project που δεν πέτυχε, δεν επιλέγει να δώσει μία "στεγνή" ομιλία για το hi-tech entrepreneurship, αλλά να εξηγήσει χωρίς κανένα κόμπλεξ (και θα διαπιστώσετε πόσο τέλεια ειλικρινής είναι) τι συνέβη με το OLPC και τι συμβαίνει στην παγκόσμια αγορά προσωπικών υπολογιστών. Δεν παραλείπει να στηλιτεύσει την κατάσταση στο personal computing και να σταθεί κριτικά απέναντι στη βιομηχανία.

Ο Μπλέτσας δεν είναι ένα geek που γεννήθηκε σε ένα σκοτεινό γκαράζ, είναι ένας μηχανικός που σπούδασε 5 χρόνια σε ελληνικό πολυτεχνείο και δεν έγινε καθηγητής, αλλά σχεδίασε και έφτιαξε έναν υπολογιστή. Ότι έκανε κάποτε και ένας Wozniak.
Και γι'αυτό και μόνο θα πρέπει να ξεχωρίζει εφόσον δεν επέλεξε μία ξεκάθαρη ακαδημαϊκή καριέρα, αλλά να διαγωνιστεί στο σκληρό πεδίο της αγοράς.




AddThis Social Bookmark Button

Τρίτη 28 Ιουλίου 2009

Ταινία θερινής νυκτός - Hangover

Την είδαν 2 φρέσκοι και ένας wannabe μηχανικοί ξαπλωμένοι στα μαξιλάρια ενός καναπέ που ξέμεινε σε ένα άδειο σπίτι. (συγκίνηση κτλ). Υπήρχε pizza και ζεστή μπύρα.

Δεν υπήρχε αυθόρμητο γέλιο που να διαρκούσε πάνω από 2", πιο πολύ "ωχ μαλάκα δες, μια τίγρη, ένα στρώμα, ένα μωρό", απλά περίμενες να τελειώσει. Α και "λίγο" από Heather Graham, λίγο αλάτι στη σαλάτα.

Και μετά από το δικό μου θάψιμο, 8.2 imdb, 79tomatometer, 4.5/5 mftm, τόσο hype και ένα sequel? Αυτό παραpie.

υγ Με το βίντεο της ορκομωσίας σας γελάσαμε πολύ περισσότερο, έτσι δεν είναι? ;)

AddThis Social Bookmark Button