Διάβαζα στο Ιστολόγιο του Μίμη Ανδρουλάκη για τις μικρές αποδράσεις από τη βουή της πόλης και οδηγήθηκα στο αντίστοιχο άρθρο Των Νέων που εξηγεί την επίδραση της ζάλης της πόλης στην ψυχολογία και την πνευματική μας διαύγεια.
Τα ερεθίσματα, οπτικά και ηχητικά, είναι τόσο πολλά που βαρύνουν με ανούσια επεξεργασία τον εγκέφαλο, αλλά και εκλαμβάνονται στιγμιαία ως ενδεχόμενες απειλές. Η σωστή οξυγόνωση του εγκεφάλου (μη εφικτή με το χημικό κοκτέιλ αέρα μίας πόλης) είναι απαραίτητη μαζί με την καλή αιμάτωση για να έχουμε καθαρή σκέψη, συνεπώς καλή εκτίμηση των καταστάσεων και καλή ψυχολογία.
Είναι ουσιώδες να συνειδητοποιήσουμε την άμεση επίδραση που έχει ένα οικείο και "φυσικό" περιβάλλον πάνω στο ευ ζην μας. Έχοντας ως παράδειγμα την πρόσφατη αποψίλωση του πάρκου στην Αθήνα και τις αντιδράσεις, έχει σημασία να ξέρουμε γιατί αντιδρούμε. Όχι γιατί κάτι μας αρέσει αισθητικά, αλλά γιατί είναι απολύτως αναγκαίο για την υγεία μας, κυρίως την ψυχική.
Μία βόλτα σε ένα φυσικό, ήσυχο περιβάλλον με ήχους ξεκάθαρους χωρίς ενοχλητικούς θορύβους, τη μόνιμη βαβούρα χαμηλής έντασης της πόλης είναι απαραίτητη. Το να περπατήσεις κάπου η ανάσα σου θα σε αναζωογονεί αντί να σε κουράζει, το να έχεις κάπου ήρεμα να κάτσεις και να αναστοχαστείς πρέπει να διασφαλιστεί.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου